Różnice w stylu Ludwika XIV, XV i XVI
na przykładzie foteli
Style francuskie, czyli Ludwika XIV, XV i XVI bardzo różnią się od siebie. Przedstawię główne różnice i cechy każdego z nich.
Styl Ludwika XIV oparto na kanonie starożytnego Rzymu, włączając w to proporcje i dekoracje, zaś ornamenty nawiązywały do renesansu.
Krzesła w stylu Ludwika XVI charakteryzują się wysokim oparciem z wyściełanym siedzeniem, gdzie rama krzesła była często malowana na zdecydowane kolory, tj. czerwony czy zielony, nawet pozłacana lub powlekana srebrem. Styl ludwikowy głównie opierał się na dużych kształtach, które pomimo dużej ilości rzeźbień i ozdobień, zawierały w sobie pewną symetryczność, ujawniającą się w m.in. wspartych na kwadratowych w przekroju nogach, wzmocnionych bogatym wiązaniem.
Elementy dekoracyjne:
Liście nenufarów, lilii i akantu, kratownice z kwiatami, muszle, palmety, kwiatony, lambrekiny, maszkarony, panoplia, maski, sfinksy, satyrzy
Motywy dekoracyjne:
słońce, lew, inicjały króla, mitologia, flora, fauna, architektura, wojna, nimfy, boginie
Materiały:
brąz, złoto, srebro, mosiądz, cyna, skorupy żółwia, macica perłowa, kość słoniowa, jedwab oraz inne materiały, a także drewno m.in.: heban, kasztanowiec, orzech, dąb, ostrokrzew, gruszka
Charakterystyczne cechy krzeseł/foteli w stylu Ludwika XIV:
– ciężkie i duże,
– lekko gięte i rzeźbione nogi,
– symetryczne podziały
– misterne kształty i tkaniny (brokaty),
– mosiężne okucia (ozdoby) ,
– bogate kolory.
Styl Ludwika XV nawiązuje do włoskiego baroku, ale także wschodniej sztuki. Zaczęto kłaść nacisk nie tylko na wygląd, ale i wygodę.
Krzesła w stylu Ludwika XV charakteryzują się lekką i elegancją formą, opartą na zakrzywionych nogach o wyściełanym siedzisku. Krzesła zostały „odchudzone”, stały się o wiele lżejsze i mniejsze niż w stylu Ludwika XIV, a kolory zamieniły się na bardziej pastelowe.
Elementy dekoracyjne:
rocaille, kwiaty i liście w różnych układach, pęki trzcin i kwiatów, łodygi palm, róże, bukiety, gałązki, zwierzęta (m.in. psy, małpy, ptaki).
Motywy dekoracyjne:
włoski barok, wschodnia sztuka, natura, flora, fauna,
Materiały:
drewno satynowe, różane, mahoń, palisander, amarant, laka i jej substytuty, brąz, porcelana, jedwab, złoto, srebro, brąz
Charakterystyczne cechy krzeseł/foteli w stylu Ludwika XV:
– gięte nogi,
– pastelowe kolory,
– lżejsze tkaniny (jedwab),
– ozdobne, krzywoliniowe sylwetki (muszle, liście),
– asymetria.
Styl Ludwika XVI nawiązuje do sztuki starożytnego Rzymu i Grecji, gdzie główną ideą jest dążenie do harmonii i umiaru.
Krzesła w stylu Ludwika XVI charakteryzują się oszczędnymi zdobieniami, zniknęły gięte nogi ze stylu Ludwika XV na rzecz prostych, ale toczonych nóg. Kształt oparć to głównie owal, dla wygody siedzisko pozostało wyściełane.
Elementy dekoracyjne:
łapy i głowy lwów, kwiaty, girlandy, meander, szyszki, granaty
Motywy dekoracyjne:
fauna, flora, mitologia, motywy antyczne, atrybuty miłosne
Materiały:
drewno m.in.: dąb, orzech, jesion, mahoń; okleiny z egzotycznych gatunków drewna, laka, markieteria, cyzelowane brązy, porcelana, złoto, srebro, jedwab, miedź, stal, brąz
Charakterystyczne cechy krzeseł/foteli w stylu Ludwika XVI:
– proste, lekko rzeźbione nogi,
– prostsze formy (owalne, kwadratowe, prostokątne),
– jasne lub ciemne kolory,
– oparcie w kształcie medalionu,
– symetria.
Współczesność
Współcześnie krzesła nie raz nawiązują do tej epoki, czasami mieszając różne ludwikowe style. Wykorzystywane są nowoczesne materiały i technologie, pozwalające wprowadzić do aranżacji krzesło w sprawdzonym stylu w modernistycznej odsłonie.
